Dünən gecə ağlayırdım...
Heç olmadığım qədər ehtiyacım var idi sənə...
Ağlayırdım hıçqıraraq...
"Səsini eşitmək " yaxşı gələcəkdi halıma, əminəm...
Telefonu əlimə aldım...
Hər qəlbim ağrıyanda, birinə ehtiyac duyanda, yalnızlığı seçən mən, bu dəfə yalnızlığı istəmədim...
Qısa bir mesaj yazdım...!
"SƏNƏ EHTIYACIM VAR..!"
Sonra... Ağlayarkən yuxuya getmişəm...
Və sən,,, cavab yazmağa belə qıymamısan...
Mən əzab çəkirdim, sənsə öz düşüncələrində boğulurdun...
Mənim sənə ehtiyacım var idi...
Səninsə susmağa...
Indi mən susuram...
Bütün cümlələrimi içimə həbs edirəm...
Yenə cavablanmamış suallarım qaldı , AMMA... Bu sondu bəlkədə...
Sadəcə bunu deyirəm dünən "mənim sənə ehtiyacım vardı" səninsə susmağa...
Peşman olanda gəlmə yanıma..!
Bəzən susmalıyam deyirəm özümə.. Susmalıyamki ürəyimin səsi, ürəyinə çatsın... Məni e$idməmək üçün dirənən qulaqların , barı ürəyimi anlasın...
Heç bilmərsən...Nə pisdi....`MƏN` deyib susmaq...`SƏN` deyib ağlamaq... Mən susmalıyamki ən çətin cümlələr sənə qalsın... Danışmaq çox əzab Verdi... Mən susum, birazda məni susturan əzab çəksin...